Bezoek Hans Spekman

We zijn hier vandaag omdat we uiteindelijk allemaal van de PvdA houden. We komen
niet om te mopperen, zeker niet om elkaar onderuit te schoffelen, maar wel omdat we
graag een PvdA terug willen die inspireert. Daarom is Hans Spekman ook hier. Zoals
de Volkskrant afgelopen week schreef: ( ik citeer) de meest linkse man in de PvdA.
Er is in de hele PvdA vermoedelijk niemand te vinden die linkser is dan hij – als het aan
Spekman ligt passeert de partij vandaag nog, luid De Internationale zingend, SP en
GroenLinks ter linkerzijde”. Kijk, dat geluid kunnen we gebruiken. Daarom hadden we
contact met hem en hij bood spontaan aan naar ons toe te komen. Dat inspireert.
Welkom Hans.
Misschien kunt u zich herinneren dat we een paar maanden geleden bij elkaar waren
omdat we zes jubilerende PvdA leden hadden. Mensen die 65, 50 jaar lid zijn van De
Partij, zoals ze het zelf noemen, Het was een avond waar ineens een vuurtje
aanwakkerde: mensen die bevlogen praatten over hun verleden in de PvdA. De PvdA
die in Rheden ooit zo groot was: liefst 15 raadszetels en een PvdA burgemeester. Dat
was Rheden toen. Anderen aanwezigen haakten enthousiast aan. Maar unaniem was
iedereen ongelukkig waren met de huidige PvdA. Niet omdat de PvdA niet meer zou
deugen, maar omdat ze niets meer herkenden van waar de PvdA ooit voor stond.
Mensen die snakken naar een geluid van een Jan Schaefer of Adri Duyvenstein en
niets meer herkennen in de huidige Haagse boekhouders zoals Felix Rottenberg ze in
een stout moment noemde.
Na afloop ging ik me afvragen: wat is er intussen is gebeurd met onze club? Waarom
gedragen we ons als bange konijntjes in het licht van koplampen. Is de PvdA iets om
je voor te schamen? Ik denk dat iedereen die hier zit, met enige regelmaat op een
verjaardag wordt aangesproken over de PvdA. Vaak zul je met de mond vol tanden
staan. Durf je er dan nog voor uit te komen dat je lid bent van de PvdA? Waar wordt
het ongemakkelijk en waar knelt het dan? Zijn de sociaal democratische idealen
versleten? Nee, dat is het niet, want hoe frappant was het dat de oud- gediende Jan
Pronk vooral zoveel jonge mensen aantrok toen hij een terugkeer in de actieve
politiek overwoog. Als er één PvdA man was met idealen met een hoofdletter, was dat
toch Jan Pronk. …..
Kennelijk hebben we behoefte aan een punt op de horizon. Bert Wagendorp zei in de
Volkskrant dat “een belangrijk deel van de overgebleven leden van de PvdA (dat
samen nog niet eens goed zou zijn voor één Kamerzetel), een ‘ruk naar links’ schijnt
te willen maken. Delen van kennis, macht en inkomen is nog niet voor elkaar, een
betaalbaar huis zien te vinden is voor jonge mensen 70 jaar na de oorlog, nog steeds
een heel-veel-jaren-plan, werk: lang niet voor iedereen weggelegd, mensen met een
beperking; we doen alsof die gewoon een baan kunnen vinden, maar intussen weten
we allemaal dat het niet waar is. Vrouwen zijn nog steeds ondervertegenwoordigd op
sleutelposities, arme mensen leven gemiddeld zeven jaar korter dan de rijkere:
Sociaal democratie is niet af en zou toch springlevend moeten zijn.
Daarover nadenkend besloot ik voor inspiratie Hans Spekman aan te klampen. Jaren
geleden was ik op een vrijdagochtend op mijn werk naar de radio aan het luisteren.
Argos over Hans Spekman die als wethouder van Utrecht zich bezighield met AMA’s
die als ze 18 werden hun kind achterlieten en er vandoor gingen, in de hoop dat zowel
zij, als hun kind dan meer kansen in Nederland zouden hebben. In omvang een klein,
maar hartverscheurend drama. Hans nam het tegen de verdrukking in op voor deze
tieners met hun kindjes, wars van alle toen geldende beleidslijnen en protocollen. Dat
zal me altijd bijblijven als een voorbeeld waar de PvdA voor hoort te staan: opkomen
voor zwakken. Hoe dan ook. Ook tegen de stroom in.
Misschien worstelt u wel eens met de PvdA. Ik ook. Laatst speelde, of eigenlijk speelt
hier de kwestie van de verkoop van sociale woningen aan een hedgefund. Ik schrok
toen ik me realiseerde dat ik niet eens zou durven voorspellen hoe de PvdA kamer
fractie daar tegenover zou staan. Dat standpunt zou toch voor ieder voorspelbaar en
zonneklaar moeten zijn. Hoe staat een sociaaldemocraat t.o.v. verkoop van sociale
woningen? Een bezit waar nog steeds schaarste van is en dat tot stand kwam met
gemeenschapsgeld. Als je er niet meer zeker van bent dat de PvdA dat beschermt
tegen een Amerikaanse miljardair, wordt het tijd voor herbezinning. Zeker.
Maar betekent dat dat sociaaldemocratie failliet is? Hebben we een alternatief?
Wat zijn de opties: de niksige D66, die zich steeds meer ontpopt als een pretentieuze
VVD maar mét beschaving en cultuur, het elitaire GroenLinks dat niets meer heeft met
gewone mensen, de weliswaar sympathieke SP, maar een club die uiteindelijk geen
deuk in een pakje boter weet te slaan, het opportunistische CDA: en dan hoeven we
het over blonde Geert niet eens te hebben.Ik denk niet dat er een beter alternatief is.
We moeten de ouderen, de jongeren, de werklozen, de mensen met een vlekje, de
schooljuffrouw en de politieagent laten zien dat de PvdA er toe doet. Dat de PvdA er
voor hen is. Dat we misschien geen vol glas leveren, maar wel een halfvol glas, en
dat het een drama voor mensen die moeite hebben om overeind te blijven om ze dat
halfvolle glas niet te gunnen. Diederik Samsom noemde dat ” het eerlijke verhaal”.
Dat is inmiddels een versleten begrip geworden, maar daar gaat het wel over. De
PvdA heeft geen meerderheid van de kiezers achter zich, en zal compromissen
moeten sluiten. Ook de PvdA heeft beperkt geld, en dus gaan daar mensen last van
hebben, maar in de basis deugt ons uitgangspunt. De PvdA realiseerde voor de
schoonmakers een vaste baan, realiseerde het kinderpardon, 100 miljoen extra voor
beschutte werkplekken, Politie-agenten, onderwijzers, militairen en alle andere
rijksambtenaren krijgen er in twee jaar tijd ruim 5% loon en 500 euro bij, ze hebben
gesnoeid in de wildgroei aan flexcontracten en payrollconstructies, geen
nulurencontracten meer in de zorg. Dat zijn dingen die er voor mensen toe doen. En
is er veel blijven liggen? ” Ja”. Maar waar zouden al deze mensen zijn uitgekomen
als de PvdA zich nuffig had teruggetrokken in haar principiële toren omdat het niet
genoeg was. Daarom krijgen we vuile handen, krijgen we ieder over ons heen. Maar
we zijn PvdA en geen SP. Maar daarom hebben we ook recht van bestaan maar
hebben we wel degelijk ook idealen die nog springlevend zijn.
Ik hoop oprecht dat het ons gaat lukken uit de mist te komen en te durven zeggen
dat de PvdA wel degelijk ergens voor staat, dat het ons lukt elkaar te inspireren en
weer kleur op de wangen te krijgen. En dan een rode kleur, wel te verstaan…
Ik vind dat de moeite waard. U hopelijk ook. Hans Spekman vond het in elk geval de
moeite waard om daarvoor hierheen te komen en het daar samen over te hebben.
Hij zal u vanavond ongetwijfeld gaan inspireren. En ik hoop u hem ook..
Heleen Denie