DEBATAVOND met GIJS VAN DIJK

Als ik herkozen word ga ik werken aan drie dingen: verhoging van de bijstandsuitkering en het minimum loon, afschaffen van de doorgeschoten flexibilisering van de arbeidsmarkt en hervorming van de Participatiewet. Gijs van Dijk, Tweede Kamerlid van de Partij van de Arbeid, is glashelder over zijn prioriteiten. Hij trapt daarmee de tweede digitale Meet and Greet af, op 9 maart 2021 georganiseerd door de PvdA afdeling Rheden. Er deden 25 mensen mee, dubbel zoveel als aan de vorige, die over wonen ging.

Armoedebestrijding is geen luxe: 1 miljoen mensen leven in armoede, waarvan 300 000 kinderen. Dat is niet alleen treurig voor de betrokkenen, maar voor één van de rijkste landen ter wereld een schande. De groep die in armoede gevangen zit is een gemengd gezelschap van mensen in de Bijstand, AOW-ers en werkende armen. Mensen die daar niet voor gekozen hebben. Die zijn geen slachtoffer van een natuurverschijnsel, maar van bewust beleid, waardoor het bestaansminimum te laag is en de kwaliteit van leven wordt aangetast. En mensen zijn het slachtoffer van wet- en regelgeving die tegen elkaar inwerkt. Marleen Noorland, onze fractievoorzitter, gaaf het voorbeeld van een Wajonger met twee kinderen, die € 20 meer uitkering kreeg. Ze ging er vervolgens € 70 op achteruitging omdat ze door de verhoging de kwijtschelding van gemeentelijke belastingen en de rijkstoeslagen voor zorg en huur kwijtraakte.

Gea Hofstede, onze PvdA wethouder sociaal domein, kan melden dat de gemeente, sinds de deelname van de PvdA aan de coalitie, haar uiterste best doet de gevolgen van armoede te ondervangen. Van Dijk beaamt dat Rheden het goed doet. Maar ze kan niets doen aan de oorzaak. Ze is gebonden aan de regels en heeft geen beleidsvrijheid. Hofstede pleitte voor het afschaffen van het toeslagensysteem. Omdat duidelijk is dat degenen die daarvan afhankelijk zijn zwaar in de problemen kunnen komen. Van Dijk meent dat dit een te gecompliceerde en langdurige operatie is.

Hofstede benadrukt dat de overheid een vangnet moet vormen. Van Dijk beaamt dat de Participatiewet gebaseerd is op wantrouwen. Eigen schuld dat je in de Bijstand terecht komt. Dus moet je solliciteren en krijgt straf als je dat onvoldoende doet. De samenleving zou moeten voorkomen dat mensen in de Bijstand terecht komen, door ze van werk naar werk te begeleiden. Als je wel aangewezen bent op Bijstand is onzekerheid je deel en wordt je afhankelijk van bijvoorbeeld het al of niet bestaan van Kinderarmoedebeleid van een gemeente. En afhankelijk zijn is geen prettige situatie.

Voor sommigen is een reguliere baan een brug te ver. Voor hen zou je basisbanen moeten creëren. Door werk hou je aansluiting bij de gemeenschap. En voor sommigen is een Sociaal ontwikkelingsbedrijf, de opvolger van de Sociale Werkplaats de enige mogelijkheid.

De flexibilisering van de arbeidsmarkt heeft ertoe geleid dat mensen soms drie banen moeten combineren om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Het zorgt voor bestaansonzekerheid, waardoor mensen de grip op hun leven kwijtraken. Een huis kopen is dan al helemaal uit het zicht.

Van Dijk tot slot: pak de schuldenindustrie aan. Te beginnen bij de overheid. Maar een bedrijf aks Wehkamp hanteert niet alleen torenhoge rentes als je op de pof koopt, maar biedt ook leningen aan tegen woekerrente.

Tom Couwenhoven